
ရန္ကုန္မွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကိုလံုး တစ္ေယာက္.. သူ႕ခ်စ္သူ ေတာင္ေပၚသူ
ခ်င္းမေလးဆီက စာကိုရေတာ့
၀မ္းသားအားရ ျဖစ္ျပီး စာေဖာက္ဖတ္တာေပါ့ ။ စာထဲမွာပါတဲ့
စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုအမွားေတြ ၊
စကား၀ဲတဲ့ ေလသံအတိုင္းေရးထားတဲ့ စာကိုဖတ္မိျပီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ရယ္ရမလို၊
ငိုရမလိုျဖစ္သြားေလရဲ႕ ။ ေနာက္ဆံုး ကိုလံုးလည္း အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႕
သူ႔ရည္းစားရဲ႕စာကိုပဲ ျပင္သင့္တာျပင္ျပီး ျပန္စာအျဖစ္ ေအာက္ကအတိုင္း
ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္ ။
ကိုယ္လံုး ... (စတာနဲ႔ မွားျပီ.. ယပက္လက္သတ္က မလိုဘဲလွ်ာရွည္ျပီးထည့္တယ္)
ကိုယ္လံုးမရွိထဲက မီး အလြမ္းဂ်ီး လြမ္းခဲ့ရပါတယ္ (နင္က
ေခါင္းျပတ္ေနလို႕လား) ။ ကိုယ္လံုး ဖာေခါင္းကို ဂ်ားညွပ္ျပီး (ဖာကို
ေခါင္းၾကားညွပ္တာ..) မ်ိဳသြားျပီ ဆိုတာ သိေတာ့ (ျမိဳ႕သြားတာပါဟာ..ငါလဲ
ဘာအေကာင္ၾကီး ျဖစ္မွန္းမသိ) မီးေလ ဆိတ္ဆင္းရဲျပီး ဆားမရ အိမ္မရ ျဖစ္ေနတာ
( ဆိတ္ေတြေရာ၊ ဆားေတြေရာ၊ အိမ္ေတြေရာ.. ရွဳပ္ေနတာပဲ) ။
မီးအရင္လိုျခစ္ေနတုန္းပါပဲ (ဂတ္စ္လည္း အေတာ္ကုန္ေလာက္ျပီ) ။ ကိုယ္လံုးလဲ
မီးမရွိရင္ မေနတတ္တာ သိတယ္ (အဲဒါေၾကာင့္မီးမျပတ္တဲ့
ႏိုင္ငံျခားေတာင္သြားမလားလို႕) ။ မီးကို အရင္လိုပဲ ဆြဲလန္ေနတုန္းပဲလားဟင္
(အမ္!) ။ မီးလည္း တေန႕နဲ႕တေန႕ ျမက္ေရနဲ႔ျမက္ခြက္ပါပဲ။
ဆလပ္ရြက္ဖတ္ေပးပါေနာ္...